
W zasadzie gro problemów pojawiających się na linii ubezpieczyciel – ubezpieczony, a mających swoje źródło w szkodzie polegającej na uszkodzeniu samochodu, sprowadza się do uznawania zasadności lub nie zastosowania do naprawy jakiejś konkretnej części. Zakładowi ubezpieczeń po pierwsze może nie pasować, iż w ogóle ma miejsce wymiana, a nie naprawa, a dalej skoro już jest wymiana to dlaczego akurat taka część, a nie część alternatywna, czy używana.
Z drugiej strony, gdy klient naprawił auto na częściach używanych, to ubezpieczyciel odmawia zapłaty twierdząc, iż naprawa taka sprzeczna była z technologią producenta- tj zaleceniom producenta danej marki co do sposobu naprawy. Co za tym idzie naprawa byłaby nieopłacalna, gdyby zastosować części nowe. W konsekwencji zasadnym sposobem likwidacji szkody w takiej sytuacji, byłaby tzw. szkoda całkowita. Summa summarum pozwalająca ubezpieczycielowi na mniejszą wypłatę odszkodowania.
Jasnym jest, iż wytyczne producenta pojazdu nie są przepisami prawa i nie tworzą żadnej normy nakazującej lub zakazującej stosować część używaną do naprawy pojazdu. Nie oznacza to jednak, że osoba poszkodowana może dowolnie decydować o wyborze używanych do naprawy pojazdu części.
Zgodnie z
Uzupełnieniem tej dość ogólnej normy,a które to uzupełnienie bezpośrednio przenosi nas do tematu rozważań dotyczącego ograniczeń co do stosowania niektórych części zamiennych, jest
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY W SPRAWIE WYKAZU PRZEDMIOTÓW WYPOSAŻENIA I CZĘŚCI WYMONTOWANYCH Z POJAZDÓW, KTÓRYCH PONOWNE UŻYCIE ZAGRAŻA BEZPIECZEŃSTWU RUCHU DROGOWEGO LUB NEGATYWNIE WPŁYWA NA ŚRODOWISKO z dnia 28 września 2005 r. (Dz.U. Nr 201, poz. 1666)
Rozporządzenie to zawiera załącznik wymieniający części, których uszkodzenie wymaga użycia części nowej do naprawy, zabronione jest użycie takiej części zamiennej.
Są to:
Lp. Przedmioty wyposażenia i części
1 Poduszki powietrzne z aktywatorami pirotechnicznymi, jednostkami kontroli elektronicznej i czujnikami
2 Klocki, szczęki hamulcowe
3 Przewody i uszczelnianie układu hamulcowego
4 Tłumiki układu wydechowego
5 Przeguby układu kierowniczego i zawieszenia
6 Fotele zintegrowane z pasami bezpieczeństwa lub poduszkami powietrznymi
7 Układ blokady kierownicy
8 Immobilisery wraz z transponderami sterowania elektrycznego
9 Urządzenia przeciwwłamaniowe i alarmowe
10 Elementy elektryczne i elektroniczne układów bezpieczeństwa jazdy (w szczególności: ABS, ASR)
11 Przewody paliwowe
12 Filtry jednorazowe i wkłady filtra
13 Zawory recyrkulacji spalin
14 Instalacje zasilania gazem silników
15 Automatyczne i nieautomatyczne zestawy pasów bezpieczeństwa, łącznie z częścią pasa wykonaną z materiału, klamrami, mechanizmem służącym do zwijania pasów, aktywatorami pirotechnicznymi i mechanicznymi
16 Pióra wycieraczek szyb
17 Płyny eksploatacyjne, w szczególności: olej silnikowy, olej przekładniowy, olej do przekładni hydraulicznych, olej do układów hydraulicznych, płyn chłodzący, płyn odmrażający, płyn hamulcowy, płyn do układów klimatyzacyjnych
18 Konwertory katalityczne (katalizatory)
19 Kondensatory zawierające PCB
Jak więc widać lista ta nie jest długa i dotyczy części dość oczywistych, związanych z układami: kierowniczym, hamulcowym, przeciwwłamaniowym, elektronicznym, airbagami – poduszkami powietrznymi, płynami eksploatacyjnymi, pasami bezpieczeństwa, instalacją gazową i spalinową.
Te części, które uległy uszkodzeniu w wyniku kolizji, a które zostały pominięte w ww załączniku do rozporządzenia mogą być montowane w pojeździe jako części używane i w tym zakresie zakład ubezpieczeń nie może skutecznie sprzeciwiać się zastosowaniu w naprawie takich części – narzucając tym samym rozliczenia szkody w postaci szkody całkowitej.
Bardzo ciekawy artykuł! Szczerze przyznam, że nie miałem pojęcia, że niektóre przepisy dotyczące części samochodowych reguluje prawo. Czyli jednak warto korzystać ze sprawdzonych mechaników i serwisów?
PolubieniePolubienie