Odszkodowanie za złamanie kości udowej

 

Złamanie kości udowej jest jednym z bardziej uciążliwych urazów. Najczęściej dotyczy on osób w starszym wieku (powyżej 65. roku życia) oraz występuje jako następstwo osteoporozy. Natomiast często uraz ten jest także wynikiem wypadku komunikacyjnego, lub niefortunnego, niegroźnego upadku. Regularnie tego typu urazy są wynikiem uprawiania sportów ekstremalnych.

Objawem złamania kości udowej może być:

• silny ból biodra i jego okolicy,
• brak możliwości wstania czy poruszania się,
• każdorazowa próba poruszenia kończyną, kończy się przeszywającym bólem.

Ponadto bólowi towarzyszy obrzęk chorego miejsca, a w okolicy złamania – siniak. Zaawansowanym następstwem złamania może być nienaturalne wykręcenie kończyny dolnej, a także skrócenie nogi.

Najczęściej, jedynym sposobem leczenia złamania kości udowej jest leczenie chirurgiczne. Metoda ta pozwala na szybszy powrót pacjenta do zdrowia i odzyskania pełnej sprawności.

Natomiast odzyskanie podstawowej aktywności odbywa się etapami, pod ścisłą kontrolą lekarza. Może to czasami trwać nawet kilka miesięcy.

Powrót do normalnego funkcjonowania oraz aktywności fizycznej nie może odbyć się bez specjalistycznych zabiegów rehabilitacyjnych takich jak:

• fizykoterapia,
• masaże,
• stosowanie zabiegów przyspieszających proces gojenia,
• wykonywanie ćwiczeń leczniczych w celu wzmocnienia mięśni,
• w niektórych przypadkach nawet nauka chodzenia.

Po zakończonej rehabilitacji i podliczeniu kosztów związanych z powrotem do zdrowia, poszkodowany zaczyna zadawać sobie pytanie czy za tego typu urazy należy mu się odszkodowanie czy też nie? A jeżeli tak, to w jakiej wysokości?

W większości przypadków, odpowiedź na te pytania jest twierdząca. Poszkodowanej osobie należy się zadośćuczynienie a ponadto może ubiegać się o:

• zwrot kosztów opieki sprawowanej przez osoby bliskie,
• zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych,
• zwrotu kosztów prywatnych wizyt lekarskich i rehabilitacji,
• zwrot dochodu utraconego w okresie niezdolności do pracy,
• odszkodowania za zniszczone rzeczy ( jeżeli osoba została poszkodowana w wyniku wypadku).

W przypadku złamania kości udowej Tabela zawarta w OBWIESZCZENIU MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 18 kwietnia 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przewiduje następujące widełki procentowego uszczerbku na zdrowiu, w zależności od charakteru urazu, jakiemu uległ poszkodowany w związku ze złamaniem.

Udo
147.
Złamanie kości udowej – w zależności od zniekształceń, skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach: a) z nieznacznymi zmianami i skróceniem do 4 cm b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami	5–15 15–30 30–40
148.
Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych	40–60

Po analizie powyższej tabeli, można zauważyć, że uszczerbek stwierdzony przy złamaniu kości udowej lub innych dolegliwości towarzyszących urazowi, może wynosić od kilku do kilkudziesięciu procent. Stąd Sąd może zasądzić różną wysokość z tytułu zadośćuczynienia, w zależności od komplikacji zdrowotnych.

W tym miejscu warto przytoczyć przykładowe rozstrzygnięcia, które podjęły sądy w przypadku roszczeń związanych ze złamaniem kości udowej ze skrótowym opisem stanu faktycznego.

I tak oto w wyroku Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 20 listopada 2014 r. o sygnaturze akt I C 326/11 Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 50,000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 1.603,41 zł tytułem odszkodowania przy następującym stanie faktycznym:

W dniu 27 listopada 2010 r. w O. na ulicy (…) miał miejsce wypadek komunikacyjny. Sprawcą wypadku był J. M., kierujący pojazdem marki A. o nr rej. (…), który był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Nie było naocznych świadków wypadku, a odtworzenia jego przebiegu dokonał powołany do tego celu biegły ds. mechaniki pojazdowej i rekonstrukcji wypadków drogowych dr inż. J. N.. Wypadek zaistniał na prostym odcinku usytuowanym pomiędzy dwoma łukami drogi – pierwszy w prawo, drugi w lewo. Na łuku drogi w lewo, samochód pojechał przodem w prawo. Kierowca próbując wyprowadzić samochód z poślizgu skręcił kierownicę w prawą stronę. Pojazd uderzył w początek barierki mostu lewymi przednimi drzwiami samochodu. Barierka „przytrzymała” lewy bok pojazdu. To spowodowało, że następnie samochód owinął się wokół barierki, wykonując obrót przodem w lewo. Znajdujący się w obrocie samochód, kolejno przemieścił się w powietrzu nad całą szerokością kanału z wodą. Następnie samochód upadł na koła na przeciwnym brzegu rzeki.

Powód S. M. zajmował miejsce na tylnej kanapie, po prawej stronie za kierowcą. Po wypadku pas bezpieczeństwa tylny lewy był zablokowany w zwijadle, zatem możliwym było iż powód miał zapięty pas bezpieczeństwa podczas wypadku. Fakt zapięcia pasa bezpieczeństwa lub jego nie zapięcia –nie był mocno istotnym czynnikiem w kwestii obrażeń ciała jakich doznał powód, ponieważ przy dużej deformacji usytuowanego obok powoda lewego słupka i płata dachu nad tym słupkiem –co nastąpiło w czasie wypadku-oraz przy stwierdzonym kierunku działania siły ,kontakt lewej strony ciała powoda z nadwoziem pojazdu nastąpiłby również w przypadku nie zapiętego pasa. Zatem i przy nie zapiętym pasie bezpieczeństwa mogłoby dojść do kontaktu z nadwoziem lewej strony głowy oraz lewego boku tułowia. W tych okolicznościach mogło zatem dojść do złamania oczodołu lewego i kręgosłupa szyjnego, mogło też dojść do stłuczenia płuc oraz złamania żeber po lewej stronie.

Złamanie kości udowej nastąpiło na skutek wgniecenia powoda przez fotel kierowcy w tylne naroże pojazdu. Zatem i to obrażenie mogło być niezależne od zapięcia pasa bezpieczeństwa przez powoda.

Kolejnym przykładem, jest wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z 30 listopada 2015 o sygn. akt: I C 719/15. W powyższym wyroku sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 lipca 2011 roku w miejscowości M. B. powód P. S. (1) kierował motocyklem jadąc drogą nr (…) w kierunku J.. Nieznany kierowca, jadący z kierunku przeciwnego, wykonując manewr wyprzedzania – w sytuacji gdy taki manewr był w tym miejscu zakazany – zmusił powoda do zjazdu na pobocze, w wyniku czego uderzył on w znak drogowy, utracił panowanie nad motocyklem i zjechał do przydrożnego rowu (bezsporne).

Powód po zdarzeniu został przetransportowany do szpitala w Ś., gdzie rozpoznano złamanie kości udowej lewej, uraz zmiażdżeniowy stopy lewej ze złamaniem palców I; II i II kości śródstopia, złamaniem kości piętowej, rany palców III i IV ręki prawej. Wykonano badanie KT głowy i USG jamy brzusznej – nie wykazały one zmian urazowych, zastosowano leczenie polegające na wyciągu szkieletowym za guzowatość piszczeli lewej (stabilizacja złamanej kości udowej), chirurgicznie zaopatrzono rany. W dniu 11 lipca 2011 roku powód został przetransportowany do oddziału chirurgicznego szpitala w J. z rozpoznaniem: złamanie trzonu kości udowej lewej oraz kostki bocznej podudzia lewego, złamanie otwarte III* paliczka podstawowego palca I i II stopy lewej. Powód przeszedł operację polegającą na zamknięciu repozycji złamania kości udowej, stabilizacji gwoździem śródszpikowym ryglowanym, zastosowano otwartą repozycję złamań policzków palców stopy i stabilizację drutami K., opracowano rany, wykonano plastykę skórną. Złamanie kostki bocznej ustabilizowano w gipsie stopowo-goleniowym. W dniu 27 lipca 2011 roku powód został wypisany do domu i kontynuował leczenie w poradni chirurgicznej. W okresie od 22 sierpnia do 20 września 2011 roku powód przebywał ponownie w szpitalu w Ś. z rozpoznaniem: złamanie stawu międzypaliczkowego bliższego palca i stopy lewej, ubytek tkanek miękkich dążący do szpary złamania paliczka bliższego, stan po złamaniu kości udowej lewej i zmiażdżeniu stopy lewej.