Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej- czy brak leczenia ma wpływ na wysokość zadośćuczynienia?

Co roku w Polsce kilkanaście tysięcy osób przeżywa dramat związany z śmiercią osoby bliskiej w wypadku komunikacyjnym. Na polskich drogach ginie statystycznie 3 tyś osób, ale lista osób uprawnionych do otrzymania zadośćuczynienia z tego tytułu obejmuje szeroko pojęte osoby bliskie: rodziców, dzieci, małżonków, konkubentów, rodzeństwo, itp…

Osobom takim w sytuacji, gdy za śmierć osoby bliskiej odpowiada osoba trzecia, przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie- a więc wypłatę sumy pieniężnej mającej w jakimś zakresie kompensować przeżywany ból i złagodzić traumę rozstania.

Sposób przeżywania rodzinnej tragedii jest bardzo różny. Sam z doświadczenia mogę obserwować, iż tragedia ta przeżywana jest w sposób normalny, tj. nie powodujący choroby psychicznej czy jakiegoś rodzaju zaburzeń, ale tez może prowadzić do depresji, czy nawet schizofrenii i leczenia szpitalnego. Z takimi przypadkami miałem też do czynienia.

Większość jednak poszkodowanych nie potrzebuje specjalistycznego leczenia psychiatrycznego czy pomocy psychologa i w zasadzie nie sposób moim zdaniem takim osobom zarzucić, iż żałoby nie przeżywają. Niemniej jednak są pewnego rodzaju sytuacje, w których brak podjęcia leczenia może mięć wpływ na wysokość przyznanego zadośćuczynienia.

W jednym z ogólnopolskich dzienników jakiś czas temu ukazała się relacja z z procesu odbywającego się w Białymstoku, zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 23 stycznia 2015 r. (sygn. akt I ACa 701/14).

W relacjonowanej sprawie poszkodowana straciła w wypadku komunikacyjnym 22 letnią córkę. W wyniku tego zdarzenia rozsypała się psychicznie i popadła w depresję. Początkowo zainicjowała leczenie psychiatryczne, które jednak z własnej woli przerwała. Mimo iż jej stan zdrowia psychicznego na taką decyzję nie pozwalał.

W toku sprawy wydana została opinia biegłych psychiatry i psychologa, którzy potwierdzili, że po śmierci córki powódka przechodzi długotrwałą żałoby, która przedłużyła się w reakcję patologiczną.

Jednakże poszkodowana mimo wystąpienia choroby psychicznej sama zdecydowała o zaprzestaniu zażywania leków, które łagodziły jej ból, jak również sama zrezygnowała ze stałej opieki psychiatry. Motywowała to wprawdzie wywołanymi przyjmowaniem leków problemami z prowadzeniem samochodu, ale zgodnie z opinią biegłych „odstawiła ona lek, aby móc nadal przeżywać żałobę w sposób, który dla niej wydawał się najodpowiedniejszy”.

Sąd uznał, iż poddanie się leczeniu psychiatrycznemu zmniejszyłoby rozmiar krzywdy u powódki, zasądził więc znacznie niższą kwotę niż dochodzona.

Odnosząc się do tego wyroku i zgadzając się z jego przesłankami można mieć jednak szereg zastrzeżeń. Oczywiście nie znając sprawy z pierwszej ręki trudno się konkretnie do tej sprawy odnieść, niemniej jednak moim zdaniem leczenie psychiatryczne nie zawsze jest leczeniem obojętnym dla pokrzywdzonego. Stosowane leki często obniżają zdolności poznawcze, sensoryczne osoby leczonej. Uważam iż poszkodowany w takiej sytuacji powinien mieć jednak prawo do wyboru, czy zgadza się na większy ból psychiczny, czy jednak na zażywanie leków, które wyłączają go z funkcjonowania. Niemniej jednak taka decyzja musiałaby być umotywowana i podjęta po jakimś okresie leczenia. Przy czym zasadnym byłoby kontynuowanie innych form leczenia jak chociażby terapia.

W każdym razie warto mieć na uwadze motywy jakimi kierowały się Sądy w Białymstoku w takim a nie innym rozstrzygnięciu.

Autor: bartoszkowalak

Nazywam się Bartosz Kowalak i jestem prawnikiem, radcą prawnym, do tego jeszcze wspólnikiem w Kowalak Jędrzejewska i Partnerzy Kancelaria Prawna w Poznaniu. Kilka informacji więcej można znaleźć na naszej stronie http://www.prawnikpoznanski.pl. W zasadzie od początku kariery zawodowej miałem i nadal mam do czynienia z sprawami związanymi z dochodzeniem odszkodowań, czy to za wypadki drogowe, czy inne zdarzenia powodujące, iż u jednej osoby z winy drugiej dochodzi do powstania szkody na osobie lub w majątku. W skrócie można by więc napisać, iż obracam się w dziedzinie, która można by dla potrzeb niniejszego bloga nazwać prawem odszkodowań. Prawem odszkodowań- a więc odpowiedzią na pytanie, kto, za co, komu i ile ma zapłacić, gdy zawinił. Temat ten w zasadzie sprawia mi satysfakcję zawodową, tak więc jest to dziedzina prawa,z która lubię się mierzyć. Dlatego też postanowiłem także poza polem działania jakim jest sądowa wokanda spróbować moich sił także poprzez to medium jakim jest niniejszy blog. Chciałbym tutaj pisać o ciekawych rzeczach, często ciekawostkach, związanych z odszkodowaniami. Podzielić się moimi przemyśleniami czy też może udzielić jakieś rady. Drugą gałęzią, której poswięcam sporo uwagi sa sprawy spadkowe: Tak poza tematem bloga zapraszam do zapoznania się z oferta prowadzenia spraw spadkowych. Tak się złożyło, iż poza odszkodowaniami jest to druga gałąź prawa, którą się zajmuję: https://prawospadkowepoznan.pl/ Zobacz wszystkie wpisy opublikowane przez bartoszkowalak